ლიმფობლასტური ლეიკემია, იგივე მწვავე ლიმფოციტური ლეიკემია, სისხლისა და ძვლის ტვინის სიმსივნეა. ამ დაავადებისთვის დამახასიათებელია დიდი რაოდენობით უმწიფარი ლეიკოციტების წარმოშობა, რომლებსაც ლიმფობლასტები ეწოდებათ. ლიმფობლასტური ლეიკემია განსაკუთრებით ხშირია ბავშვებში, სადაც განკურნების შანსი მაღალია, ხოლო მოზრდილებში ეს შესაძლებლობა მკვეთრად დაბალია.

დაავადებას დნმ-ის დონეზე განვითარებული მუტაცია იწვევს, ხოლო თავად მუტაციის გამომწვევი ჯერ-ჯერობით უცნობია.

მწვავე ლიმფოციტური ლეიკემიის სიმპტომებია:

• საერთო სისუსტე, დაღლილობის შეგრძნება, ენერგიის ნაკლებობა
• სისხლდენა ღრძილებიდან, ცხვირიდან
• ძვლების ტკივილი
• ცხელება
• ხშირი ინფექციები
• გადიდებული ლიმფური კვანძები
• ფერმკრთალი კანი
• ჰაერის უკმარისობა

დიაგნოსტირებისათვის გამოიყენება შემდეგი კვლევები:

• სისხლის საერთო ანალიზი
• ძვლის ტვინის ანალიზი
• რადიოლოგიური კვლევები

მწვავე ლიმფოციტური ლეიკემიის მკურნალობა იყოფა შემდეგ ფაზებად:

1. ინდუქცია - სისხლში უმწიფარი ლეიკოციტების სრულად განადგურება და ნორმალური უჯრედების პროდუქცია
2. კონსოლიდაცია - იგივე პოსტ-რემისიული მკურნალობა, როდესაც პირველი ფაზის შემდგომ დარჩენილი უმწიფარი ლეიკოციტების მოკვლა ხდება
3. შემანარჩუნებელი - ლეიკემიის უჯრედების ხელახალი ზრდისაგან პრევენცია

სიტუაციიდან გამომდინარე მკურნალობა შეიძლება 2-3 წელს გაგრძელდეს.

მკურნალობა ასევე შეიძლება გულისხმობდეს:

• ქიმიოთერაპიას
• სხივურ თერაპიას
• მიზნობრივ თერაპიას
• ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციას