ლეიკემია ორგანიზმის სისხლის წარმომქმნელ ქსოვილებში განვითარებული ავთვისებიანი დაავადებაა. ის პირველადად სისხლის თეთრ უჯრედებს აზიანებს. სისხლის თეთრი უჯრედების ფუნქცია ორგანიზმის იმუნური დაცვაა. ლეიკემიის დროს ჭარბი რაოდენობით, მაგრამ ფუნქცია-დაკარგული სისხლის თეთრი უჯრედები წარმოიქმნება.

ლეიკემიის მრავალი ფორმა არსებობს. ზოგიერთი მათგანი ძირითადად ბავშვთა ასაკში ვითარდება, დანარჩენები - მოზრდილობის ასაკში.

ლეიკემიის ძირითადი ფორმებია:

• მწვავე ლიმფოციტური ლეიკემია
• მწვავე მიელოგენური ლეიკემია
• ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია
• ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემია

ლეიკემიის ზუსტი მიზეზი უცნობია. ის გენეტიკური და გარემოს ფაქტორების ერთობლივი ზემოქმედების შედეგი შეიძლება იყოს.

ლეიკემიის უხშირეს სიმპტომებს და ნიშნებს მიეკუთვნება:

• ცხელება, შემცივნება
• დაღლილობა, საერთო სისუსტე
• ხშირი და მძიმე ინფექციები
• წონის დაკლება უმიზეზოდ
• გადიდებული ლიმფური კვანძები, ღვიძლი და ელენთა
• ადვილად განვითარებული სისხლდენა და სისხლჩაქცევები
• განმეორებითი სისხლდენა ცხვირიდან
• წერტილოვანი სისხლჩაქცევები კანზე (პეტექიები)
• მომატებული ოფლიანობა, განსაკუთრებით ღამით
• ძვლების ტკივილი.

დიაგნოზი შემდეგი გამოკვლევების საფუძველზე ისმება:

• სიმპტომების გამოვლენა და ფიზიკური გასინჯვა
• სისხლის ანალიზი
• ძვლის ტვინის გამოკვლევა

მკურნალობა მოიცავს:

• ქიმიოთერაპიას
• ბიოლოგიურ თერაპიას
• სხივურ თერაპიას
• ღეროვანი უჯრედების გადანერგვას.